“Toen mijn ouders allebei overleden, pas toen ging ik de waarde van herinneringen inzien”
"Vanaf dat moment zag ik het als mijn missie om mensen bewust te maken van wat film kan betekenen in geluk herbeleven én rouwen"
“Ik werd op mijn 23e wees en daardoor ging ik anders kijken naar mijn leven en het werk dat ik deed”
In 2011 is mijn vader overleden aan een hartaanval en in 2021 overleed mijn moeder aan de gevolgen van kanker. Ik werd op mijn 23e wees. Door deze ingrijpende gebeurtenissen, zeker na het overlijden van mijn moeder, voelde ik dat ik dingen anders wilde aanpakken.
Ik ging kritisch kijken naar zowel mijn privéleven als het werk dat ik deed. Waar werd ik nou écht gelukkig van? Waar wil ik mijn tijd en energie in steken? Het leven is veel te kort om je bezig te houden met dingen waar je geen plezier en voldoening uithaalt.
Aan het begin van mijn carrière maakte ik voornamelijk video’s voor bedrijven. Maar dat veranderde al snel naar werk waar meer gevoel, emotie en diepgang in zat, namelijk het maken van trouwfilms.
“Ik wilde iets maken wat betekenis had voor anderen”
Het vastleggen van liefde is wat mij betreft het mooiste wat er is.
Nadat ik spontaan een keer werd gevraagd om een bruiloft van een kennis
te filmen, wist ik dat dit precies was wat ik zocht.
Het werken met bruidsparen, het mogen meemaken van hun geluk en
liefde tijdens zo’n dag, blijft bijzonder. Zeker omdat ik door verlies heb
ingezien hoe belangrijk deze momenten met familie en vrienden zijn.
Maar het is ook fijn om met bruidsparen te werken. Het contact is warm,
je bent betrokken en de dankbaarheid is groot. Dat je zoiets moois voor
een ander kan doen, zorgt dat ik voldoening haal uit mijn werk. De traan
en een lach die mensen ervaren bij het terugkijken en herbeleven van hun
dag, is voor mij de reden waarom ik dit doe.
“Een levensportret van mijn vader kan helaas niet meer, maar anderen helpen kan ik wél”
Zo jong je ouders verliezen is lastig omdat je nog veel momenten gaat beleven waar zij niet bij zullen zijn. Denk aan afstuderen, trouwen, je eerste huis kopen en kinderen. Je doorloopt die fases in het leven en wordt telkens weer geconfronteerd met het verlies.
Je zet bij iedere gebeurtenis vraagtekens, want de antwoorden heb je niet.
Ik heb bijvoorbeeld nooit de vragen kunnen stellen aan mijn vader en dat is een gemis. Ik weet niet veel over hem en er zijn maar een aantal beelden van vroeger. Mijn vader was enig kind en mijn opa en oma zijn al overleden. Hoe het leven van mijn vader was, nog voordat hij kinderen kreeg, blijft dus voor mij altijd een raadsel.
Vanuit die behoefte kwam ik met het idee van een levensportret. Hoe mooi zou het zijn als iemand zijn verhaal, herinneringen, hoogte-en dieptepunten vertelt en laat vastleggen. Dat geeft niet alleen antwoorden op (toekomstige) vragen, maar je legt ook iemands energie, doen en laten en stem vast. Dat is later als je iemand mist, heel waardevol.
Heb je vragen of wil je gewoon even kennismaken?
Ik reageer binnen 24 uur op je bericht.
